تاثیر ورزش بر فلج مغزی
فلج مغزی یا cp به گروهی از اختلالات اطلاق می‌شود که حرکت فرد را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و باعث ایجاد محدودیت حرکتی می‌شود و در مغز جنین یا نوزاد به وجود می‌آید (١).
فلج مغزی شرایط رشد عصبی است که در کودکی آغاز شده و داراي تأثیر بلندمدت بر افراد و سیستم سلامتی آنها دارد. بزرگسالان با cp خفیف تا متوسط زندگی نسبتاً نرمالی دارند (٢) و بسیاري از آنها در سن ٢٠ تا ٤٠ سالگی توانایی راه‌رفتن خود را از دست می‌دهند (٥-٣).
که این می‌تواند به عدم فعالیت جسمانی منجر شود و در عوض خطرات قلبی عروقی به سراغشان می‌آید و حضور اجتماعی و مشارکت آنها را در خانه و جامعه محدود می‌کند. (٨-٦).
فلج مغزی cp، یک اختلال حرکتی ناشی از یک ضایعه نورون حرکتی فوقانی در مغز در حال پیشرفت است (٧٣). کودکانی که مبتلا به فلج مغزی هستند عمدتاً برخی از اختلالات عملکردي – عضلانی نظیر اسپاسم، ضعف عضلانی و کاهش کنترل عضلات ارادي را به همراه خواهند داشت (٧٤).
هنگامی که یک فرد با اختلال عملکردي – عضلانی روبرو باشد، در اجراي فعالیت‌های زندگی روزمره خود دچار محدودیت خواهد شد. با وجود این، در مطالعه‌ای نشان داده شده است که محدودیت حرکتی در کودکان مبتلا به فلج مغزي نسبت به اسپاستیسیته با ضعف عضلانی، ارتباط محکمی دارد (٧٥).
cp یک اختلال عصبی مزمن ناشی از ضایعه ایستا به مغز نابالغ است که با نقص در کنترل حرکات و وضعیت است. به دلیل اختلالاتی نظیر ضعف، اسپاسم و عدم هماهنگی، بسیاري از افراد مبتلا به سی پی در انجام فعالیت‌های خود دچار مشکل هستند؛ مانند حرکت ویلچر خود، راه‌رفتن به‌صورت مستقل، صحبت‌کردن و دویدن یا راه‌رفتن روي زمین‌های ناهموار (٩).
بهبود توانایی صحبت‌کردن یا سایر فعالیت‌های عملکردي این افراد از اهداف اولیه درمان است (١٠).
فلج مغزی (CP) بر فعالیت و مشارکت اجتماعی در کودکان تأثیر می‌گذارد و شامل اختلالات دائمی و غیر پیش‌رونده‌ای است که در دوره قبل از تولد، بدو تولد یا پس از تولد به دنبال اثرات مختلفی روي مغز ایجاد می‌شود که هنوز به طور کامل توسعه‌نیافته است.
علل قبل از تولد، حین تولد، بعد از تولد فلج مغزی
علل قبل از تولد عللی هستند که در زمان جنینی موجب می‌شوند مغز به‌درستی تشکیل نشود. بسیاري از بیماری‌های ژنتیکی و یا بعضی عفونت‌های ویروسی مادر در زمان بارداري از این دسته‌اند.
علل حین تولد عللی هستند که در زمان زایمان موجب نرسیدن اکسیژن به مغز نوزاد شده و آسیب غیر قابل جبرانی به آن وارد می‌کنند.
علل بعد از تولد عللی هستند مانند عفونت‌های مغز، نرسیدن اکسیژن براي مدتی به مغز، خونریزي مغزي به علت ضربه مانند تصادف یا ضربات به سر بچه، می‌تواند بعد از تولد بچه و زمانی که هنوز مغز بچه بسیار آسیب‌پذیر است به آن صدمات غیرقابل‌بازگشت وارد کنند (١٧-١١).
این تأثیر بر سیستم عصبی مرکزي باعث ایجاد اختلال در سیستم عصبی عضلانی، اسکلتی عضلانی و حسی کودکان می‌شود و منجر به بروز مشکلات مربوط به وضعیت نامناسب وضعیت و تحرك می‌شود (١٨).
اسپاسم و تحلیل قدرت در کودکان مبتلا به CP در مقایسه با همسالان سالم خود به اختلالات راه‌رفتن و افزایش مصرف انرژي منجر می‌شود (١٩ و ٢٠).
انواع فلج مغزی
از دیدگاه فیزیولوژیک، فلج مغزی به چهار دسته تقسیم بندی می شود :
1-اسپاستیک،
2-هایپوتونیف،
3- اتتوئید
4-آتاکسی
طبقه‌بندی می‌شود که در بین این موارد نوع اسپاستیک بیشترین شیوع را داراست.
محل ضایعه در این بیماران در قشر مغز است و عضلات سفت می‌شوند. فلج مغزي اسپاستیک از لحاظ توپوگرافی به سه شکل همی پلژي، دایپلژي و کوادري پلژي دیده می‌شود اگر هر دو اندام تحتانی گرفتار شوند به آن دي پلژي اسپاستیک و اگر یک سمت بدن درگیر باشد به آن همی پلژي اسپاستیک می‌گویند.
وقتی هر چهار اندام درگیر می‌شوند به آن کوادري پلژي اسپاستیک می‌گویند. فلج آتتویئد که به این نوع از فلج مغزي دیس کینتیک هم می‌گویند.
بیست درصد بیماران مبتلا به فلج مغزی از این دسته‌اند که به علت آسیب به قسمت‌هایی در عمق مغز به نام عقده‌های قاعده مغز به وجود میاید.
مشخصه این نوع از بیماري حرکات غیرارادی و مکرر است که وقتی بچه می‌خواهد کار خاصی را انجام دهد بیشتر می‌شود. مثلاً در موقع راه‌رفتن یا وقتی می‌خواهد چیزي را بگیرد یا وقتی می‌خواهد حرف بزند این حرکات غیرارادی شدت می‌گیرند.
فلج مغزی آتاکسیک کمتر از انواع دیگر دیده می‌شود و محل ضایعه در مخچه است. مشکل اصلی بیماران در این نوع، حفظ تعادل است. هماهنگی بین حرکات اندام‌ها خوب نیست. راه‌رفتن ناپایدار است و انجام‌دادن حرکات ظریف که نیاز به هماهنگی زیاد بین حرکات عضلات دارد (مثلاً قلم‌به‌دست گرفتن یا بستن دکمه پیراهن) مشکل‌می‌شود. در این نوع از بیماري معمولاً هوش بچه طبیعی است (٨٩-٩٠)
ضعف عضلات بالا و پایین تنه داراي اهمیت است و نیاز به تمرین قدرت دارد (٢١ و ٢٢). تمرینات قدرتی در بیماران مبتلا به CP منجر به افزایش قدرت عضلات، انعطاف‌پذیری، پوستچر و تعادل می‌شود.
همچنین باعث افزایش سطح فعالیت در طول زندگی روزمره می‌شود و فعالیت‌های عملکردي مانند پیاده‌روی و دویدن را بهبود می‌بخشد (٢٣).
Anderson در تحقیقی که روي متولدین ١٩٩٦ تا ١٩٩٨ انجام داد شیوع فلج مغزي را ١. ٢ کودك در هر ١٠٠٠تولد زنده بیان کرد (٥٧).
مشکلات فلج مغزی
فلج مغزی باعث مشکلات بسیاري از قبیل: عدم کنترل مناسب سیستم عصبی که منجر به کاهش کنترل روي عضلات ارادي و توان نامناسب، اختلالات حسی و درکی و اسپاستی سیته و کوتاهی عضلات می‌شود (٥٨).
اندازه مطلق عضله و همچنین نرخ رشد عضلانی در افراد مبتلا به cp کاهش می‌یابد. (٢٤). بررسی تأثیرات تمرینات ورزشی بر عضلات پایین تنه نشان می‌دهد در کودکان فلج مغزی منجر به افزایش قدرت و عملکرد و آمادگی جسمانی می‌شود (٢٥ و ٢٦ و ٢٧).
افراد با مشکل cp، مشخصاً ظرفیت هوازي و بی‌هوازی کمتري نسبت به افراد سالم دارند (٣٠-٢٨). همچنین توده عضلانی کمتر و قدرت کاهش‌یافته است (٣٣-٣١).
تمرینات مقاومتی
درگذشته کودکان cp تشویق به تمرین مقاومتی نمی‌شدند، زیرا احساس می‌شد که باعث افزایش اسپاسم و کاهش انعطاف‌پذیری می‌شود که خود منجر به بدتر شدن وضعیت راه‌رفتن و وضعیت بدن می‌شود (٣٤). در سال‌های اخیر تمرین مقاومتی به‌عنوان یک مداخله مناسب براي کودکان و نوجوانان مبتلا به فلج مغزی پیشنهاد شده است(٧٦).
یکی از دلایل مهم براي تأیید و پذیرش استفاده از تمرینات مقاومتی در کودکان CP این است که تلاش مرتبط با تمرین مقاومتی منجر به توان زیاد نشده است (٧٧).
تمرین مقاومتی به دلیل افزایش در قدرت عضلانی می‌تواند به حفظ و بهبود تحرك کودکان مبتلا به CP کمک نماید(٧٤). تمرینات مقاومتی در بزرگسالان cp براي دهه‌ها مورد حمایت قرار گرفته بود؛ زیرا احتمالاً باعث به تأخیرانداختن ازدست‌رفتن توانایی حرکتی در بزرگسالی از طریق افزایش حجم عضلانی، کاهش خطر بیماری‌های مزمن نظیر دیابت نوع ٢ و بهبود توان راه‌رفتن می‌شود. (٣٩-٣٥).
افراد با عارضه cp داراي ضعف عضلانی شدیدي هستند؛ اما می‌توانند با تمرینات چند مفضلی این قضیه را جبران کنند (٤٠ و ٤١).
باتوجه‌به ضعف عضلانی در کودکان فلج مغزي و تأثیر آن بر کاهش عملکرد روزانه در این کودکان و همچنین ناتوانی شدید در دست‌های افراد فلج مغزی در انجام فعالیت‌های روزمره، به نظر می‌رسد انجام تمرینات مقاومتی پیش‌رونده بر روي اندام کودکان فلج مغزی باعث افزایش قدرت و بهبود عملکرد آنها گردد (٦٥-٥٩).
Fowler طی تحقیقی که بر روي ٢٤ کودك cp انجام داد بیان کرد نمی‌توان اثبات کرد که انجام تمرینات تقویتی با حداکثر تلاش، باعث افزایش اسپاسم در این افراد گردد که نشان‌دهنده ایمن بودن این تمرینات است (٦٦).
تأثیرات برنامه‌های تمرینی قدرتی بر توانایی‌های حرکتی متغیر است. دامیانو و ابل شاهد افزایش چشمگیري در سرعت راه‌رفتن بعد از برنامه تمرینی مقاومتی روي پاي ضعیف‌تر بودند درحالی‌که مک فیل و کرامر بعد از برنامه‌های تمرینی که چهار سر ران و همسترینگ را تقویت کردند، تغییري در سرعت راه‌رفتن مشاهده نکردند (٤٢ و ٤٣).
در زمینه توانایی حرکت ویلچر، اکنل و برنهارت بعد از برنامه تمرینی و تست ١٢ دقیقه‌ای ویلچر، شاهد بهبود چشمگیر استقامت بودند درحالی‌که این پیشرفت در تست مسافت ٥٠ متر دیده نشد که کم‌بودن تعداد نمونه‌ها می‌تواند از دلایل این اختلاف باشد (٦)(n=٣٣ از ٢).
لاکوود و دارا و همکاران نمونه‌هایی را گزارش کردند که با انجام تمرینات مقاومتی مشارکت آنها در مدرسه و برنامه تفریحی بیشتر شد (٤٤ و ٤٥).
کرز و همکاران با تمرینات روي تردمیل، قدرت و تعادل را روي کودکان CP بررسی کردند. نتایج آنها نشان داد که ٦ هفته اجراي تمرینات منجر به بهبود راه‌رفتن، تعادل و قدرت عضلانی می‌شود (٨٠-٧٨). عبدالوهاب و همکاران مطالعه‌ای را با هدف تأثیر تمرینات مقاومتی پیش‌رونده بر قدرت ایزومتریک عضلات دورکننده و بازکننده شانه در افراد همی پلژي بزرگسال انجام دادند.
نتایج این مطالعه نشان داد که روش درمانی تمرینات مقاومتی پیش‌رونده، موجب افزایش قدرت ایزومتریک عضلات دورکننده و بازکننده شانه می‌شود که به نوبه خود می‌تواند روي عملکرد دست تأثیر بگذارد (٨١). ازم نیز تأثیر تمرینات عملکردي دست بر قدرت‌گرفتن اشیا در کودکان همی پلژي CP را بررسی کرد. نتایج پژوهش وي نشان داد که قدرت‌گرفتن اشیا بعد از ١٢ هفته تمرین بهبود یافت (٨٢).
در تحقیقی از بلندل و همکاران ٨ کودك cp ٤ تا ساله انتخاب شدند. ٤ هفته تمرین بعد از مدرسه به مدت ١ ساعت و دو بار در هفته را به‌صورت دایره‌ای انجام دادند. بچه‌ها بین ایستگاه‌ها حرکت کرده و تمرینات هر ایستگاه شامل پیاده‌روی روي تردمیل، استپ، دراز نشست و پرس پا را انجام دادند. قدرت ایزومتریک آنها ٤٧% افزایش پیدا کرد و سریع‌تر راه رفتند. بهبود قدرت و عملکردي که طی ٨ هفته تمرین به دست آمد، براي مدتی حفظ شد (٤٦).
در تحقیقی که ورشورن و همکاران انجام دادند، ٨ ماه برنامه تمرینی استاندارد بر ظرفیت هوازي و بی‌هوازی کودکان و بزرگسالان فلج مغزی بررسی شد. نتایج حاکی از تأثیر چشمگیر تمرین بر ظرفیت هوازي و بی‌هوازی این افراد بود. همچنین تأثیرات قابل‌توجهی بر چابکی، قدرت عضلانی و رقابت ورزشی مشاهده شد. طبق این تحقیق، یک برنامه تمرینی، آمادگی جسمانی، سطح مشارکت و کیفیت زندگی این افراد را بهبود می‌بخشد (٤٧).
مک کوبی و شابی تأثیرات برنامه تمرین مقاومتی بر قدرت اکستنسور آرنج در ٢٠ کودك و بزرگسال با درجات مختلف فلج مغزی در محدوده ١٠ تا ٢٠ سال را بررسی کردند. هدف اولیه تحقیق، تعیین تأثیر مثبت تمرین مقاومتی بر کودکان و بزرگسالان cp بود که دو پروتکل تمرینی مختلف را انجام دادند.
تمرینات ایزو کینتیک و تمرینات بدون مقاومت و یک گروه هم به‌عنوان کنترل
نتایج تحقیق نشان داد که تمرینات ایزو کینتیک تأثیرات چشمگیري بر سرعت و قدرت دست در مقایسه با گروه غیرمقاومتی و گروه کنترل داشت. (٤٨) یافته‌ها نشان می‌دهد افراد با عارضه cp همانند دیگر افراد قادر به کسب قدرت در محدوده سنی مشابه هستند.
مک فیل و کرامر تأثیرات ٨ هفته تمرین مقاومتی ایزو کینتیک را روي ١٧ فرد مبتلا به اسپاسم cp خفیف بررسی کردند. شرکت‌کننده‌ها ٣ روز در هفته هر جلسه ٤٥ دقیقه از دینامومتر ایزو کینتیک استفاده می‌کردند.
همه شرکت‌کننده‌ها ٢٤ جلسه تمرین را انجام دادند. نتایج نشان‌دهنده افزایش چشمگیر ١٢ تا ٢٨ درصدي فلکسور و اکستنسور زانو در نتیجه تمرینات است. اگرچه تغییر قابل‌ملاحظه‌ای در سرعت راه‌رفتن و یا انرژي مصرفی در طول راه‌رفتن مشاهده نشد. (٤٩)
اوکنل و بانهارت در تحقیقی تأثیرات ٨ هفته برنامه تمرین مقاومتی در بهبود حرکت ویلچر در سه کودك cp و سه کودك میلومینوسل با محدوده سنی ٤ تا ١٦ سال را بررسی کردند. شرکت‌کنندگان با استفاده از وزنه‌های آزاد سه ست حداکثر انقباض تمرینات بازو را سه بار در هفته به مدت ٩ هفته انجام دادند. نتایج نشان داد که تمرینات مقاومتی پیش‌رونده، باعث بهبود مقاومت عضلانی و استفاده از ویلچر در هر دو گروه شد. درحالی‌که اندازه کوچک نمونه، محدوده سنی وسیع، ترکیب دو عارضه، و نبودن گروه کنترل، تعمیم‌دادن این یافته‌ها را خیلی سخت کرده است. (٥٠)
دامیانو و همکاران اثرات تمرینات تقویت عضلات چهار سر ران روي راه‌رفتن ١٤ کودك cp بررسی کردند که آیا رابطه‌ای بین تمرینات مقامتی و بهبود عملکرد راه‌رفتن وجود دارد یا نه. شرکت‌کنندگان به مدت ٦ هفته و هر هفته ٣ جلسه تمرین مقاومتی زانو را در ٦٥% حداکثر نیروي ایزوتونیک انجام دادند. تحلیل‌کنندگان دریافتند که همه شرکت‌کنندگان افزایش ثابت و قابل‌ملاحظه قدرت در عضلات چهار سر ران و همسترینگ را تجربه کردند که در نهایت منجر به برداشتن گام‌های بلندتر و سرعت راه‌رفتن بیشتري شد. (٥١)
دامیانو و ابل تأثیر تمرینات قدرتی روي ١١ کودك cp بررسی کردند. آنها در نظر داشتند تعیین کنند که آیا برنامه تمرین مقاومتی، قدرت را در گروه عضلات هدف افزایش می‌دهد یا نه. عضلات تمرین نکرده براي مقایسه به کار رفتند. نتایج نشان می‌دهد بعد از تمرین مقاومتی رو عضلات هدف، قدرت افزایش می‌یابد. (٥٢)
ون ولپن و همکاران در تحقیقی تأثیرات تمرینات مقاومتی فانکشنال سرعت بالا را بر بهبود قدرت عضلانی و توان راه‌رفتن کودکان cp را بررسی کردند. در این تحقیق ٢٢ کودك cp شرکت داشتند.
تمرینات شامل راه‌رفتن، تست شاتل ران، تمرینات ایزومتریک مربوط به پایین تنه و تمرینات قدرتی فلکسور بازکننده زانو بود. تغییرات چشمگیري در وضعیت راه‌رفتن و همچنین قدرت عضلانی افراد مشاهده شد. (٥٣)
ژیلت و همکاران ١٧ جوان را به طور تصادفی به سه گروه تقسیم کردند. ١٢ هفته تمرین و هر هفته سه جلسه تمرین برگزار شد. یک گروه تمرینات بی‌هوازی فانکشنال شدت بالا و یک گروه تمرینات مقاومتی پیش‌رونده پایین تنه و یک گروه کنترل وجود داشت.
قبل و بعد از تمرینات حجم و ترکیب عضلات تیبیالیس قدامی پلنتار فلکسور و همچنین خصوصیات عضلانی اکتیو و پسیو پلنتار فلکسور و ظرفیت عملکردي ارزیابی شد. بعد از ١٢ هفته تمرین گروهی که تمرین کرده بودند نسبت به گروه کنترل مقادیر بیشتري نشان دادند.
ترکیب تمرینات فانکشنال بی‌هوازی و تمرینات قدرتی، موجب افزایش اندازه عضله، قدرت، و ظرفیت عملکردي در جوانان cp می‌شود(٥٤).
در تحقیقی که توسط مک فیل و کرامر انجام شد ١٧ کودك cp با اختلال حرکتی متوسط شرکت داشتند. گشتاور اکستنسور زانو (کاسنتریک و اکسنتریک) و عملکرد حرکتی قبل و بعد از برنامه تمرین مقاومتی ارزیابی شد.
نتایج نشان‌دهنده افزایش ١٠ درصدي از پیک گشتاور زانو و افزایش ١٣ درصدي در عملکرد حرکتی بود. بهبود توان حرکتی تا ٣ ماه بعد از پایان برنامه تمرینی مقاومتی حفظ شد (٥٥).
کاموت و همکاران یک گروه ٥١ نفره از بیماران دیپلژیک و همیپلژیک cp را در اختیار داشتند و ١٢ هفته تمرین مقاومتی کانسنتریک اکستنشن زانو و ابداکشن هیپ به آنها دادند.
مدت کوتاهی بعد از پایان تمرینات نتایج نشان‌دهنده افزایش ١٢ درصدي در حداکثر گشتاور بود درحالی‌که تغییري در عملکرد دیده نشد. این افزایش در تولید گشتاور حداقل براي ٦ هفته حفظ شد (٥٦).
مورتون در تحقیقی که بر روي کودکان cp اسپاستیک انجام داد توانست طی فقط ٦ هفته ٦٥% قدرت آزمودنی‌ها را با استفاده از تمرینات مقاومتی پیش‌رونده افزایش دهد (٦٧).
پونتن در طی تحقیقی که انجام داد بیان کرد که عضلات اسپاستیک دچار یک میوپاتی ثانویه می‌شوند و فیبرهاي نوع a٢ و b٢ به طور معناداري کاهش می‌یابند (٦٨).
این فیبرهاي نوع ٢ قدرتی هستند و باعث افزایش قدرت در عضله می‌شوند و نیروي زیادي نسبت به فیبرهاي نوع ١ تولید می‌کنند (٦٩).
کریگر نشان داد انجام تمرینات مقاومتی پیش‌رونده باعث افزایش معنادار فیبرهاي نوع ٢ به میزان ٢٢% می‌شود (٧٠). کریگر نشان داده است که تمرینات مقاومتی پیش‌رونده می‌تواند باعث تغییر زنجیره‌های سنگین میوزین و اندازه تار و نوع تارهاي ٢ شود (٨٥).
Maruishi و همکارانش تأثیر قدرت و اسپاستی سیته را بر روي ٢٥٦ نفر فلج مغزی بزرگسال ١٧ تا ٨٣ سال بررسی کرده‌اند، آنها به این نتیجه رسیدند که در این افراد تونوسیته به مقدار زیاد افزایش‌یافته و قدرت در حد متوسطی کاهش می‌یابد و هر دوي این فاکتورها بر روی عملکرد روزانه به‌صورت مجزا تأثیر می‌گذارند و کاهش قدرت باعث کاهش عملکرد روزانه می‌گردد؛ بنابراین به نظر می‌رسد که افزایش قدرت در بهبود مهارت و عملکرد تأثیر دارد (٧١).
همان‌طور که می‌دانیم افراد فلج مغزی، ضعف عضلانی دارند و این ضعف عضلانی می‌تواند باعث کاهش حس عمقی در این افراد گردد و انجام تمرینات مقاومتی پیش‌رونده می‌تواند باعث بهبود حس عمقی در عضلات شده و عملکرد را بهبود بخشد.
در تحقیقی که باتلر جهت بررسی رابطه بین ضعف عضلانی و حس عمقی انجام داد بیان کرد ضعف عضلانی باعث کاهش حس عمقی می‌شود که این عامل باعث کاهش عملکرد فرد می‌گردد (٧٢). برنی و همکاران، ٦ هفته تمرین مقاومتی را بر اساس عضلات خم‌کننده و بازکننده طراحی کردند.
اجراي تمرینات بین ٨-١٢ تکرار و قبل از رسیدن به خستگی انجام می‌شد. قدرت عضلانی، انعطاف‌پذیری، پاسچری تعادل در این افراد پس از تمرینات مقاومتی بهبود یافت (٨٣).
سیانی و همکاران در یک مطالعه مروري نشان دادند تمرینات مقاومتی، قدرت و تحرك کودکان cp را بهبود نمی‌بخشد. آنها بیان کردند طول دوره و شدت تمرین مقاومتی عوامل مهم و مؤثری بر افزایش قدرت هستند. بررسی آنها نشان داد مطالعات انجام شده با دوره زمانی کمتر از ٦ هفته تأثیر معناداري بر قدرت ندارد.
علاوه بر این تمرین مقاومتی، زمانی می‌تواند افزایش قدرت عضلانی را به دنبال داشته باشد که پیش‌رونده باشد. بر اساس توصیه‌های طب ورزشی دانشگاه آمریکا، حداقل شدت تمرین براي افراد مبتدي ٦٠-٧٠ درصد یک تکرار بیشینه است. درحالی‌که مطالعات انجام شده، تمرین مقاومتی را با شدت ٢٠-٢٥ درصد انجام داده‌اند (٨٤).
اسکولتیز و همکاران نشان دادند تمرین مقاومتی پیش‌رونده متناسب با دستورالعمل‌های افزایش قدرت عضلانی، بدون تأثیر منفی بر اسپاسم عضلانی، منجر به افزایش قدرت عضلانی و بهبود تحرك شده است. آنها نشان دادند قدرت عضلات دورکننده، خم‌کننده ران و پلانتار فلکسور مچ پا تغییر معناداری نداشت.
نتایج آنها به اهمیت ویژگی در تمرین مقاومتی اشاره دارد. یعنی فعالیت ورزشی باید متناسب و ویژه کار عضله خاص باشد. ازآنجایی‌که تمرین آنها به طور خاص بر قدرت عضلات بازکننده زانو و ران تمرکز داشت، انتظار افزایش قدرت در این عضلات وجود داشت (٧٤).
تیشیواکی و همکاران ارتباط کاهش قدرت عضلات همسترینگ و چهار سر با حس عمقی را بررسی و گزارش کردند تمرینات مقاومتی باعث بهبود حس عمقی می‌شود (٨٦).
مک نی نشان داد تغییرات ناشی از تمرینات مقاومتی در افراد نابالغ که به طور معمولی درحال‌رشد هستند به عوامل عصبی (بهبود مهارت‌های حرکتی، افزایش فراخوانی واحدهاي حرکتی) بیشتر از هایپرتروفی عضلانی مرتبط است.
زیرا افزایش قدرت عضلانی می‌تواند در غیاب هایپرتروفی رخ دهد. مک نی افزایش حجم عضلانی به دنبال ٥-١٠ هفته تمرین مقاومتی را در کودکان و نوجوانان فلج مغزی گزارش کرد و نشان داد در کودکان و نوجوانان فلج مغزی علاوه بر افزایش سازگاري عصبی به دنبال تمرین مقاومتی، افزایش حجم عضلانی می‌تواند بخشی از افزایش قدرت عضلانی کودکان فلج مغزی باشد (٨٧).
به‌طورکلی دلیل پاسخ کمتر کودکان و نوجوانان فلج مغزی در مقایسه با همسالانشان که به طور معمولی رشد کرده‌اند می‌تواند ناشی از آسیب سازگاري عصبی به تمرین مقاومتی باشد.
اسماعیلیان و همکاران با تحقیق بر روي ٣ پسر فلج مغزی تمرینات مقاومتی پیش‌رونده و تعادلی به مدت ٨ هفته و ٣ جلسه در هفته پیگیري و قدرت عضلات خم‌کننده مچ دست و خم‌کننده‌های آرنج توسط دستگاه دینامومتر اندازه‌گیری کردند.
یافته‌ها در مورد هر سه آزمودنی نشان داد قدرت عضلات خم‌کننده مچ دست افزایش داشت. میزان قدرت عضلات بالاتنه افراد بعد از پایان مداخله نسبت به مرحله پایه بهبود اما یک ماه پس از پایان مرحله مداخله روند نسبتاً ثابتی داشته است.
نتایج نشان داد تمرینات مقاومتی و تعادلی باعث افزایش قدرت عضلات در کودکان مبتلا به فلج مغزی شده است. بخشی از افزایش قدرت می‌تواند ناشی از افزایش حجم عضلات بخشی دیگر ناشی از هورمون‌های آنابولیکی نسبت داده شود (٨٨).
یکی از دلایل تناقض نتایج این مطالعات، تنوع در ویژگی‌های تمرین نظیر نوع، شدت و دوره‌های تمرین است. بهترین شیوه اثربخشی این است که تمرین‌های مقاومتی باید فردي و شامل افزایش تدریجی شدت باشند. در نتیجه، قدرت به‌دست‌آمده ناشی از این روش تمرینی بیشتر از قدرت کسانی است که وابسته به رشد و تکامل طبیعی هستند.
این تمرین به‌عنوان تمرین مقاومتی تدریجی شناخته شده است. باتوجه‌به نظر انجمن قدرت ملی ایالات متحده، کودکان باید حداکثر ١٥-٨ تکرار را قبل از رسیدن به مرحله خستگی انجام دهند.
بیشتر پژوهش‌های انجام شده، به بررسی تمرین‌های مقاومتی بر قدرت عضلانی افراد مبتلا فلج مغزی پرداخته‌اند و نتایج آنها نشان می‌دهد که نوع و شدت و تخصصی بودن تمرین می‌تواند آثار متفاوتی را اعمال کند (٩١).
References
1.Bax M, Goldstein M, Rosenbaum P, et al. Proposed definition and classification of cerebral palsy, April 2005. Dev Med Child Neurol. 2005;47(8):571-576.
2.Strauss D, Brooks J, Rosenbloom L, et al. Life expectancy in cerebral palsy. An update. Dev Med Child Neurol 2008;50:487-93.
3. Day SM, Wu YW, Strauss DJ, et al. Change in ambulatory ability of
adolescents and young adults with cerebral palsy. Dev Med Child Neurol 2007;49:647-53.
- Opheim A, Jahnsen R, Olsson E, et al. Walking function, pain, and fatigue in adults with cerebral palsy: a 7-year follow-up study. Dev Med Child Neurol 2009;51:381-8.
- Bottos M, Feliciangeli A, Sciuto L, et al. Functional status of adults with cerebral palsy and implications for treatment of children. Dev Med Child Neurol 2001;43:516-28.
- Strauss D, Cable W, Shavelle R. Causes of excess mortality in
cerebral palsy. Dev Med Child Neurol 1999;41:580-5.
- Ryan JM, Hensey O, McLoughlin B, et al. Reduced moderate-to-vigorous physical activity and increased sedentary behavior is associated with elevated blood pressure values in children with cerebral palsy. Phys Ther 2014;94:1143-53.
- Peterson MD, Ryan J, Hurvitz EA, et al. Chronic conditions in adults
with cerebral palsy. JAMA 2015;314:2303-5.
- Styer-Acevedo J. Physical therapy for the child with cerebral palsy. In: Tecklin J, editor. Pediatric physical therapy. 3rd ed. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins; 1999. p 107-62.
- Shepherd R. Cerebral palsy. In: Shepherd R, editor. Physiotherapy
in paediatrics. Oxford: Butterworth-Heinemann; 1995. p 110-44.
- Giuliani CA. Dorsal rhizotomy for children with cerebral palsy: support for concepts of motor control. Phys Ther. 1991;71:248-59.
- Damiano DL, Quinlivan J, Owen BF, Shaffrey M, Abel MF. Spasticity versus strength in cerebral palsy: relationships among involuntary resistance, voluntary torque and
motor function. Eur J Neurol Off Eur Federat Neurol Soc. 2001;8(5):40-9.
- Engsberg JR, Ross SA, Olree KS, Park TS. Ankle spasticity and strength in children with spastic diplegic cerebral palsy. Dev Med Child Neurol. 2000;42(1):42-7.
- Engsberg JR, Ross SA. Hip spasticity and strength in children with spastic diplegia cerebral palsy. J Appl Biomech. 2000;16:221-33.
- Scianni A, Butler JM, Ada L, Teixeira-Salmela LF. Muscle strengthening is not effective in children and adolescents with cerebral palsy: a systematic review. Aust J Physiother. 2009;55:81-7.118 Cerebral Palsy – Current Steps
- McBurney H, Taylor NF, Dodd KJ, Graham HK. A qualitative analysis of the benefits of strength training for young people with cerebral palsy. Dev Med Child Neurol. 2003;45(10):658-63.
- Bax M, Goldstein M, Rosenbaum P, Leviton A, Paneth N, Dan B, et al. Proposed definition and classification of cerebral palsy, April 2005. Dev Med Child Neurol. 2005;47(8):571-6.
- Livanelioģlu A, Gȕnel, MK. Serebral Palside Fizyoterapi. Ankara: Yeni Ȫzbek Matbaas١.;
2009.
- Orlin MN, Palisano RJ, Chiarello LA, et al. Participation in home, extracurricular, and
community activities among children and young people with cerebral palsy. Dev Med Child Neurol. 2010;52(2):160-6.
- Koman AL, Smith BP, Shilt JS. Cerebral palsy. Lancet. 2004;363:1619-28.
- Wiley ME, Damiano DL. Lower-extremity strength profiles in spastic cerebral palsy. Dev Med Child Neurol. 1998;40(2):100-7.
- Damiano DL, Vaughan CL, Abel MF. Muscle response to heavy resistance exercise in children with spastic cerebral palsy. Dev Med Child Neurol. 1995;37:731-9.
23.McBurney H, Taylor NF, Dodd KJ, Graham HK. A qualitative analysis of the benefits of strength training for young people with cerebral palsy. Dev Med Child Neurol. 2003;45(10):658-63.
24.Liesbeth F. van Vulpen, PT, MSc1, Sonja de Groot, PhD1,2, Eugene Rameckers,
PhD3,4, Jules G. Becher, MD, PhD5, and Annet J. Dallmeijer, PhD5. Neurorehabilitation and Neural Repair2017, Vol. 31(9) 827-841
25. MacPhail HE, Kramer JF. Effect of isokinetic strength training on functional ability and walking ef.ciency in adolescents with cerebral palsy. Dev Med Child Neurol 1995; 37: 763-75. 26.Damiano DL, Kelly LE, Vaughan CL. Effects of quadriceps femoris muscle strengthening on crouch gait in children with spastic diplegia. Phys Ther 1995; 75: 658-71.
- Parker DF, Carriere L, Hebestreit H et al. Muscle performance and gross motor function of children with spastic cerebral palsy. Dev Med Child Neurol 1993; 35: 17-23.
- Lundberg A. Maximal aerobic capacity of young people with spastic cerebral palsy.
Dev Med Child Neurol. 1978;20(2):205-210.
- Lundberg A. Longitudinal study of physical working capacity of young people with spastic cerebral palsy. Dev Med Child Neurol. 1984;26(3):328-334.
- Parker DF, Carriere L, Hebestreit H, Bar-Or O. Anaerobic endurance and peak muscle power in children with spastic cerebral palsy. Am J Dis Child. 1992;146(9): 1069-1073.
- Damiano DL, Vaughan CL, Abel MF. Muscle response to heavy resistance exercise in children with spastic cerebral palsy. Dev Med Child Neurol. 1995;37(8):731-739.
- Wiley ME, Damiano DL. Lower-extremity strength profiles in spastic cerebral palsy. Dev Med Child Neurol. 1998;40(2):100-107.
- van den Berg-Emons RJ, van Baak MA, de Barbanson DC, Speth L, Saris WH. Reliability of tests to determine peak aerobic power, anaerobic power and isokinetic
muscle strength in children with cerebral palsy. Dev Med Child Neurol.1996;38(12):1117-1125.
- Designing Resistance Training Programs.Steven J.Fleck, William J. Kraemer, Human Kinetics 1997
- Shortland A. Muscle deficits in cerebral palsy and early loss of mobility: can we learn something from our elders? Dev Med Child Neurol 2009;51(Suppl 4):59-63.
- Artero EG, Lee DC, Lavie CJ, et al. Effects of muscular strength on
cardiovascular risk factors and prognosis. J Cardiopulm Rehabil Prev 2012;32:351-8.
- Peterson MD, Gordon PM, Hurvitz EA. Chronic disease risk among adults with cerebral palsy: the role of premature sarcopoenia, obesity and sedentary behaviour. Obes Rev 2013;14:171-82.
- Verschuren O, Ada L, Maltais DB, et al. Muscle strengthening in
children and adolescents with spastic cerebral palsy: considerations for future resistance training protocols. Phys Ther 2011;91:1130-9.
39. Damiano DL. Progressive resistance exercise increases strength but does not improve objective measures of mobility in young people
with cerebral palsy. J Physiother 2014;60:58.
40.children and adolescents with spastic cerebral palsy: considerations for future resistance training protocols. Phys Ther 2011;91:1130-9.
41.. Damiano DL. Progressive resistance exercise increases strength but does not improve objective measures of mobility in young people with cerebral palsy. J Physiother 2014;60:58.
- Damiano DL, Abel MF. Functional outcomes of strength training in spastic cerebral palsy. Arch Phys Med Rehabil 1998;79:119-25.
- MacPhail HE, Kramer JF. Effect of isokinetic strength-training on functional ability and walking efficiency in adolescents with cerebral palsy. Dev Med Child Neurol 1995;37:763-75.
- Darrah J, Wessel J, Nearingburg P, O’Connor M. Evaluation of a community fitness program for adolescents with cerebral palsy. Pediatr Phys Ther 1999;11:18-23.
- Lockwood RJ. Effects of isokinetic strength training on strength and motor skill in athletes with cerebral palsy. Perth (Aust): Australian Sports Commission; 1993.
46.SW Blundell, RB Shepherd, CM Dean, RD Adams Faculty of Health Sciences, University of Sydney and BM Cahill Spastic Centre of NSW, Sydney, New South Wales, Australia. Functional strength training in cerebral palsy: a pilot study of a group circuit training class for
children aged 4-8 years. Clinical Rehabilitation 2003; 1 7: 48-57
47.Olaf Verschuren, BSc, PT; Marjolijn Ketelaar, PhD; Jan Willem Gorter, MD, PhD;
Paul J. M. Helders, MSc, PhD, PCS; Cuno S. P. M. Uiterwaal, MD, PhD; Tim Takken, MSc, PhD. Exercise Training Program in Children
and Adolescents With Cerebral Palsy. Arch Pediatr Adolesc Med. 2007;161(11):1075-1081
- McCubbin J, Shasby G. (1985) Effects of isokinetic exercise on adolescents with cerebral palsy. Adapted Physical Activity Quarterly 2: 56-64.
- MacPhail H, Kramer J. (1995) Effect of isokinetic strengthtraining on functional ability and walking efficiency in adolescents with cerebral palsy. Developmental Medicine &
Child Neurology 37: 763-75.
- O’Connell D, Barnhart R, Parks L. (١٩٩٢) Muscular endurance and wheelchair propulsion in children with cerebral palsy or myelomeningocele. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation 73: 709-11.
- Damiano D, Kelly L, Vaughn C. (1994) Effects of quadriceps femoris muscle strengthening on crouch gait in children with spastic diplegia. Physical Therapy 75: 658-67.
- Damiano DL, Abel MF. (1998) Functional outcomes of strength training in spastic cerebral palsy. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation 79: 119-25.
53.Liesbeth F. van Vulpen, PT, MSc1, Sonja de Groot, PhD1,2, Eugene Rameckers, PhD3,4, Jules G. Becher, MD, PhD5, and Annet J. Dallmeijer, PhD5. Improved Walking Capacity and Muscle Strength After Functional Power-Training in Young Children With Cerebral Palsy. Neurorehabilitation and Neural Repair 2017, Vol. 31(9) 827-841 54.James H RimmerPhysical fitness levels of persons with cerebral palsyDevelopmental Medicine & Child Neurology 2001, 43: 208-212.
55.MacPHAIL, HEA. and KRAMER, JF. Effect of Isocinetic Strenght-Training on Funcitonal Ability and Walking Efficiency in Adolescents with Cerebral Palsy. Developmental Medicine & Child Neurology, 1995, vol. 37, p. 763-775.
56.SCHOLTES, VA., BECHER, JG., COMUTH, A., DEKKERS, H., VAN, DL. and DALLMEIJER, AJ. Effectiveness of functional progressive resistance exercise strength training on muscle strength and mobility in children with cerebral palsy: a randomized controlled trial. Developmental Medicine & Child Neurology; 2010, vol. 52, n. 6, p. 107-113.
- Anderson Guro L, Irgens Lorens M, Haagaas I, Skranes Gon S, Meberg Alf E, Vik T. Cerebral palsy in Norway: Prevalence, subtybe, and severity.Eur Ped Neurol Soc 2008; 12: 4-13.
- kryger I, Andersen L. resistance training in the oldest old: cosequences for muscle strength, fiber, fiber size, and MHC isoforms. Med Sci Sports 2007; 17: 422-430.
- Patten C, Dozono J, Schmidt S, Jue M, Lum P. Combined functional task training promotes recovery of upper extremity motor function in post-stroke hemiparesis: a case study. J Neurol Phys Ther 2006; 30(3): 117-119.
- Dodd KJ, Taylor NF, Larkin H. progressive resistance exercise for adults with athetoid cerebral palsy: a single subject research design.physiotherapy Singapore 2005; 8(2): 3-12.
- Morton BM, McFadyen A. The effects of progressive resistance training for children with cerebral palsy. Clin Rehabil 2005;19: 283-289.
62.Taylor Nicholas F, Dodd Karen J, Larkin H. Adults with cerebral palsy benefit from paiticipating in a strength training programme at community gymnasium. Disabil Rehabil 2004; 26(19): 1128-1134.
- Dodd KJ, Taylor NF, Graham HK. Strength training can have unexpected effects on the self-concept of children with cerebral palsy. Ped Physiother 2004;16(2): 99-104.
- Egleton I. The effects of strength training on gait in adolescents with cerebral palsy. Ped Physiother 2004; 16(1): 22-30.
- Damiano DL. Functional outcomes of strength training in spastic cerebral palsy. Arch Phys Med Rehabil 1998; 79: 119-125.
66.Flower EG, Ho TW. Nwigwe Azuka I. Dory Fredrick j.The effect of quadriceps femoris muscle strengthening exersice on spastisity in children with cerebral palsy. Phys Ther 2001; 81(6): 1215-1223.
- Morton BM, McFadyen A. The effects of progressive resistance training for children with cerebral palsy. Clin Rehabil 2005;19: 283-289.
- Ponten E, Friden J, Thornel L, Lieber R. Spastic wrist flexors are more severly affected than wrist extensors in children palsy. Dev Med Chil Neurol 2005; 47: 348.
- McArdel W, Katch F, Katch V. Essentials of exercise Physiology. 2nd ed. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins; 2002, 308..
- kryger I, Andersen L. resistance training in the oldest old: cosequences for muscle strength, fiber, fiber size, and MHC isoforms. Med Sci Sports 2007; 17: 422-430.
- Masaharu M, Mano Y, Sasaki T,Shinmyo N, Sato H, Ogawa T. Cerebral palsy in adults: Independent effects of muscle strength and muscle tone. Arch Phys Med Rehabil 2001; 82(5): 637-641.
- Butler A, Lord S, Rogers M, Fitzpatrick R. Muscle Weakness impairs the proprioceptive control of human standing. Brain Res 2008; 1242: 244-251.
- Aisen ML, Kerkovich D, Mast J, Mulroy S, Wren TA, Kay RM, et al. Cerebral palsy: clinical care and neurological rehabilitation. Lancet Neurology. 2011; 10(9):844-52.
- Scholtes VA, Becher JG, Comuth A, Dekkers H, van Dijk L, Dallmeijer AJ. Effectiveness of functional progressive resistance exercise strength training on muscle strength and mobility in children with cerebral palsy: a randomized controlled trial. Developmental Medicine & Child Neurology. 2010; 52(6):107-113.
